Astronomia - Astronomia co to???

Astronomia - nauka o ciałach niebieskich, ich budowie, ruchach, pochodzeniu i ewolucji oraz o materii rozproszonej w kosmosie. Nazwa astronomia pochodzi z greki. Astronomię można inaczej określić jako naukę o wszelkich obiektach i zjawiskach znajdujących się w kosmosie. Dzisiejsza astronomia jest ściśle związana z astrofizyką, która jest zastosowaniem praw fizyki do interpretacji wyników obserwacji astronomicznych. Związek ten jest tak głęboki, że dziś obie dziedziny są właściwie jednością. Mógł on powstać dzięki odkryciu, że ciała niebieskie składają się z takiej samej materii, jak wszystkie inne otaczające nas obiekty. Obiekty, którymi zajmuje się astronomia, to ogół ciał niebieskich: planety, księżyce, planetoidy, gwiazdy, gwiazdozbiory, asocjacje gwiazd, gromady gwiazd, galaktyki, mgławice, gromady galaktyk, materia międzygwiazdowa, gaz międzygalaktyczny, materia egzotyczna, antymateria, materia ciemna, kwazary, czarne dziury i wiele innych. Astronomia zajmuje się badaniem procesów dotyczących tych ciał. Muzą astronomii jest Urania. Początki astronomii sięgają czasów starożytnych, kiedy pierwotne cywilizacje zaczęły prowadzić regularne obserwacje nieba. Już ok. 3000 r. p.n.e. starożytne cywilizacje Babilończyków, Chińczyków i Egipcjan zaczęły dostrzegać pewne, powtarzalne prawa, jakimi rządzi się niebo. Astronomia, jako osobna nauka wyodrębniła się dopiero w starożytnej Grecji.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

BUDOWA LUNETY

Luneta, najbardziej znane narzędzie stosowane w astronomi przez astronomów.

ASTRONOMIA [gr.], jedna z najstarszych nauk przyr., której przedmiotem badań są ciała niebieskie, ich rozmieszczenie i ruchy w przestrzeni, pochodzenie, budowa oraz ewolucja, a także Wszechświat jako całość. Podstawowym założeniem teoriopoznawczym astronomii jest uniwersalność praw przyrody. Wobec braku możliwości przeprowadzania eksperymentów, o procesach fiz. zachodzących w obiektach kosm. wnioskuje się wyłącznie na podstawie obserwacji. Głównym źródłem informacji o ciałach niebieskich jest wysyłane przez nie promieniowanie elektromagnet.; określenie kierunku, z którego ono przybywa, pozwala na zlokalizowanie ciała na sferze niebieskiej w dowolnym układzie współrz. astron., natomiast badanie jego cech fiz. (analiza rozkładu widmowego, pomiar natężenia, polaryzacji i in.) pozwala wnioskować o fiz. właściwościach jego źródeł. Źródłami informacji w astronomii są również strumienie cząstek pochodzenia pozaziemskiego (promieniowanie kosm., neutrina) oraz materia zawarta w meteorytach. W zależności od stosowanych technik badawczych lub typu badanych obiektów rozróżnia się dyscypliny podrzędne, takie jak: astrofizyka (najobszerniejszy dział współczesnej astronomii), astrometria,

mechanika nieba, heliofizyka, radioastronomia, astronomia rentgenowska, astronomia podczerwona, kosmogonia i kosmologia (podział ten nie jest rozłączny, a ścisłe rozgraniczenie zakresu poszczególnych dyscyplin nie zawsze jest możliwe).
astronomia (łc. astronomia z gr. astronomía) astr. nauka zajmująca się ciałami niebieskimi, ich składem, budową, miejscem w przestrzeni, ruchem, metodami obserwacji, itp.; n.os. astronom (łc. astronomus)
Astronomia, nauka zajmująca się obiektami pozaziemskimi; obecnie istnieje wiele działów astronomi: astronomia matematyczna, zajmująca się teorią ruchu ciał w polach grawitacyjnych, astronomia pozagalaktyczna, zajmująca się badaniem obiektów astronomicznych znajdujących się poza Galaktyką, astr. gwiazdowa, zajmująca się badaniem rozmieszczenia i ruchów gwiazd oraz materii międzygwiazdowej w Galaktyce, astro. nawigacyjna, badająca przydatność zjawisk astronomicznych do celów nawigacji, astronomia pozaatmosferyczna, astrofizyka, astrometria, radioastronomia.

Wszechświat widziany z ziemi dzieki teleskopowi. obraz ładny ale nie mówiacy zbyt wiele o budowie wszechswiata.lepsze pod wzgledem naukowym zdjecia pochodza z kosmusu np. z teleskopu Heabla.