Jak bezpiecznie obserwować zaćmienia Słońca?

Należy pamiętać o tym, że Słońce zawsze jest w pewien sposób niebezpieczne dla wszystkich żywych organizmów, czy to przez emisję promieniowania ultrafioletowego, podczerwieni bądź w zakresie widzialnym. Bez Słońca nie byłoby jednak życia na Ziemi, ale dla naszej Dziennej Gwiazdy musimy mieć odpowiedni respekt. Podczas zaćmień nie powstaje żadne dodatkowe promieniowanie. Problem tkwi w tym, że zaćmione Słońce silniej przykuwa uwagę. W żadnym wypadku (podczas zaćmień czy poza nimi) nie wolno patrzeć gołym okiem wprost na Słońce. Niedopuszczalne jest także używanie do tego celu jakichkolwiek przyrządów optycznych bez ich dodatkowego wyposażenia. Niebezpieczne mogą się okazać proste, tanie lunety i teleskopy kupowane na targowiskach i w niespecjalistycznych sklepach (np. stosowane w nich plastikowe soczewki mogą ulec stopieniu pod wpływem silnie skoncentrowanego światła słonecznego, a filtry do obserwacji Słońca — pęknięciu i w konsekwencji uszkodzeniu oka, mogącego doprowadzić do całkowitej ślepoty).

Bezpiecznymi sposobami obserwacji zaćmienia częściowego są:

Pośrednie sztuczne: projekcja na ekranie (lornetka [nie dotyczy to lornetek teatralnych, gdyż działają na innej zasadzie niż lornetki pryzmatyczne], luneta, teleskop, camera obscura — tekturowa przesłona z małym otworkiem)

Pośrednie naturalne: przy dużej fazie można obserwować setki obrazów słonecznego sierpa rzutowanych przez szczeliny między liśćmi drzew; odbicia Słońca w wodzie i szybach (ostrożnie, odbicie może oślepić!), puszczanie "zajączków" za pomocą małego lusterka (najlepiej dentystycznego) — warto spróbować to sfotografować

Bezpośrednie: filtry zaprojektowane specjalnie do obserwacji Słońca (idealne rozwiązanie, ale niestety niełatwo dostępne i drogie), folia mylarowa (idealnie), szkło spawalnicze (co najmniej nr 12, najlepiej 14), czarno-biała klisza fotograficzna starego typu (zaczerniona, tzn. wywołana przed naświetleniem) — kilka warstw